rumi

a Turkish poetry, 30.06.2024, petra topağacı

hakir gördüğüm bir adam vardı.
divanda yatarken
demediğim laf kalmadı.
yüreği aşkından yandı da
başka da kimseye
aşık olmak istemedi sanardım. Oysa dermanı başkaymış.

şimdi onu arzular oldum.
en azından güneşiyle
kırk gün kırk gece geçirmişti diye.
yüreğindeki ateşle
hemhal oldum.

benim elimde geceden sabaha
omurlarımın boşlukta
kendilerini bir an bile ele vermediği
üzerleri beyaz yazılı
kırmızı kartların şevklendirdiği bir gece
kanıma karışmak bilmeyen beyaz çizgiler
yatağımdaki ipek dokusu
yastığımdaki kısık bakışlar.

şimdi ise aklımın cereyan ettiği aşk
ben öte
nefesimde.

şimdi bana dergahlar nezdinde
semalar dönse dönse
ne fayda
ben olmuşum avare.

ne bulunmuş
ne kaybolmuş
boşluk ile hemhal olmuş.
erenler öte beri sorarlarsa diye
kimseler üzülmesin halime,
benim boşluğum
olanı var eden boşluk.